Op sociale media kom ik naar aanleiding van de rellen in ons land de volgende vraag tegen:
“Zijn we nu zo decadent of zo uit elkaar gegroeid of zo losgezongen van de realiteit of zo angstig of zo vergeten of zo eenzaam? Zeg het maar… “ (Wielie Elhorst):
Door Mieke Vollenhoven
Een vraag die me raakt. Er staat hier: Wat bezielt ons? Er staat niet: Wat bezielt hen? In de antwoorden komt al snel het oordeel over de relschoppers, deze mensen, om de hoek kijken: Het zijn egotrippers. Ze moeten hard aangepakt worden. Het is te gek voor woorden. Hoe halen ze het in hun hoofd. Zo vecht je niet voor vrijheid. Straks krijg je nog een burgeroorlog. etc. Er komt gelukkig nog een vraag: Hoe komt het dat mensen zich zo grenzeloos verzetten? Waardoor groeien we uit elkaar? Direct daarop weer de reactie: Je mag het niet goedpraten. Met als antwoord: Dit is geen goedpraten. Ik sluit daarop aan:
Natuurlijk moet grensoverschrijdend gedrag worden aangepakt. Daar wordt volop over gepraat en aandacht aan besteed. Maar nog belangrijker is wellicht de vraag: Wat maakt het dat deze (jonge) mensen zo woest worden? Zo verdeeld, ook vanbinnen. Wat doen we daarmee? De woede speelt niet alleen bij de relschoppers. De groep is groter. Er zijn mensen die enorm balen. Maar er is ook een grote groep bij wie het dieper zit. Wat doen we bijvoorbeeld met (jonge) mensen die er niet bij horen? Of voor hun gevoel geen perspectief meer hebben? Ik werk elke dag samen met anderen aan gereedschap om de krachten achter de polarisatie te herkennen en samen beter te leren hanteren. Het wij-zij denken lijkt sterker te worden. Er klinkt voor mij bij veel mensen een roep om de eigen waarde te mogen uitdrukken in de verscheurdheid. Een schreeuw. Ook vanbinnen. Bij meer mensen. Dat kan in ons vrije land. Mensen willen meer dan brood en spelen.
Meer dan brood en spelen
Dan komt er een vraag aan mij: Hoe doe jij dat dan elke dag? Mijn reactie: Samen met anderen maak ik op www.krachtenspel.nl duidelijk hoe (geest)krachten zoals de strijdgeest en de heersgeest in onszelf en groepen over de top kunnen gaan. Wanneer ze constructief zijn en destructief kunnen worden. En wat je dan kunt doen. Naast de aanpak van destructief gedrag door specialisten en het geven van heldere informatie, is het nodig te werken aan preventie en te reflecteren op onze houding in de communicatie. En als (bege)leiders (jonge) mensen te helpen hun weg te vinden in dit krachtenspel. Zeg maar: Sociaal-emotionele educatie voor jong en oud.
Hoe voorkomen we dat mensen over de top gaan? Hoe helpen we (jonge) mensen om de balans te vinden? Welke houding werkt wel en niet? Welke woorden dragen bij en welke woorden zetten mensen in een hoek? Dat is essentieel voor (bege)leiders in de samenleving. Een goedspreker kan zomaar een kwaadspreker (Bron: Krachtenspel.nl) worden en mensen opjutten. Wat doe jij dan? We gebruiken al onze kennis en creativiteit om toegankelijk en veelzijdig gereedschap direct aan te bieden op dit terrein. Iedereen kan erbij. Open source. Non profit.
“Kunnen we iets creatievers doen dan deelnemen aan een zoveelste plan, commissie, pamflet, project of onderzoek?”
Ik vraag: Kunnen wij eens afspreken? En kijken of we in dit opzicht met anderen iets creatievers kunnen doen dan deelnemen aan een zoveelste plan, commissie, pamflet, project of onderzoek? We spreken af om (later) verder te appen. Het moet zonder hoge verwachtingen. Want we zitten al in diverse samenwerkingsverbanden…
Te weinig houvast
Als ik naar jonge mensen kijk die keihard losgaan, vraag ik me af: Hoe kun jij op een andere manier je kracht laten zien? Je eigenwaarde? Ze staan apart. Het is ieder voor zich als het los gaat. Er is – hoe vreemd ook – een overeenkomst tussen mensen die tekeergaan en mensen die zichzelf opsluiten. De overeenkomst is vervreemding van jezelf en anderen. Verwarring diep vanbinnen. Je houdt je dan vast aan je eigen waarheid of die van je vrienden. De media doen er niet meer toe. Die lijken vooral te manipuleren. De vervreemding is groeiende. Soms tot op het bot. Grote groepen mensen vervreemden door stress, isolement, een gebrek aan invloed en samenwerken. Ze hebben te weinig houvast. Sociaal, emotioneel, moreel en levensbeschouwelijk. Het gaat niet alleen om het hebben van geld. Er is te weinig contact, begeleiding en inspirerend leiderschap. Een tekort aan een leeromgeving waarin je verder kunt groeien. Voor veel (jonge) mensen. Maar wat kunnen we er als professionals aan doen?
Wij bieden gereedschap voor begeleiders dat voldoet aan de nodige criteria om sociaal-emotionele problemen beter te hanteren: positief, concreet, haalbaar, onpartijdig, niet te persoonlijk, niet moralistisch of zweverig. De verhalen, beelden, het spel en de oefeningen zijn getest in de praktijk en gebaseerd op praktijkonderzoek. We willen dit gereedschap graag onder voorwaarden delen met organisaties die passen bij onze missie. Organisaties die samenwerken. Een uitgever die niet alle rechten wil. Hoe komen we tot een gemeenschappelijke aanpak op dit gebied?
Reacties: info@krachtenspel.nl